Biz iki haftalık bir tatil molası verdik ve Ceviz Hanım'ı annemize emanet edip gurbet ellere geldik. Küçükken eve getirdiğimiz tüm kedilerin akıbeti kendini kapıda bulmak olmuştu. Biraz da bu nedenle kediyi annemize bırakıp giderken biraz tedirgindik açıkçası.
Şimdi kilometrelerce ötede bir kafede oturmuş annemizden kedinin iyi olduğu haberlerini alıp öz eleştiri yapmaktayız. O zamanlar sokaktan eve getirdiğimiz veya bir şekilde babamızı ikna edip eve aldığımız her hayvanın tüm sorumluluğu annemizdeydi, bize ise sadece okuldan dönüp hayvanları sevmek kalıyordu. Artık hem biz -bu kısa ara dışında- kedimize ilk defa kendimiz bakabiliyoruz, hem de bahçeli bir evimiz var. Kısacası annemizin tüm endişeleri bertaraf olmuş durumda ve Ceviz'e kendi kızı gibi bakıyor.
Biz ise ikisini de çok özledik!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder